Μήπως έχετε πολλές ιδέες και πολλούς τρόπους γραφής που θα θέλατε να δοκιμάσετε, αλλά δεν ξέρετε τι να διαλέξετε και από πού ν’ αρχίσετε; Μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινότητας, πότε ήταν η τελευταία φορά που αφιερώσατε λίγο χρόνο για να συζητήσετε με τον εαυτό σας, να αναρωτηθείτε τι σας εμποδίζει να υλοποιήσετε τα δημιουργικά σας σχέδια και να οργανώσετε τα βήματα που χρειάζεται να κάνετε για να ξεπεράσετε τα εμπόδια;
Οι ραγδαίες αλλαγές, οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινής ζωής, η πολυπραγμοσύνη και η πολυδιάσπαση συχνά μας στερούν τη δυνατότητα να συντονιστούμε με τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε όχι μόνο τι θα θέλαμε να κάνουμε στο μέλλον, αλλά ακόμα και όσα προσπαθούμε να πετύχουμε στον τρέχοντα χρόνο. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, αφιερώνοντας χρόνο για να στοχαστούμε την παρούσα κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Είναι το πρώτο βήμα που χρειάζεται να κάνουμε, για να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες μας και το όραμά μας για το μέλλον.
Για να μειώσουμε και να ελέγξουμε το άγχος, συχνά μένουμε προσκολλημένοι και προσκολλημένες σε αυτά που ήδη γνωρίζουμε και έχουμε συνηθίσει να κάνουμε, διστάζοντας να πειραματιστούμε ή/και να εκτεθούμε με κάτι διαφορετικό. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να βρούμε το θάρρος και να αφιερώσουμε χρόνο στη διερεύνηση διαφορετικών τρόπων γραφής, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και εκείνων που εκ πρώτης όψεως μας προκαλούν κάποια δυσφορία. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους βαθύτερους λόγους για τους οποίους αντιπαθούμε κάποια είδη γραφής και συμπαθούμε κάποια άλλα, καθώς έτσι διαμορφώνουμε έναν εσωτερικό οδηγό προτιμήσεων και προτεραιοτήτων με κατεξοχήν ποιοτικά κριτήρια.
Το ίδιο ισχύει και για τις τρέχουσες πρακτικές δημοσίευσης ή/και έκδοσης κειμένων, πολλές από τις οποίες ενδέχεται να μας προκαλούν κάποιο είδος δυσαρέσκειας που μας εμποδίζει να κάνουμε το επόμενο βήμα. Στην περίπτωση αυτή, είναι κρίσιμο αφενός να γνωρίζουμε τον τρόπο λειτουργίας της εκδοτικής βιομηχανίας και αφετέρου να αναζητάμε τους εναλλακτικούς δρόμους που είναι διαθέσιμοι. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να μην αφεθούμε σε βιαστικές κρίσεις και παρορμητικές αντιδράσεις, αλλά να διερευνήσουμε ποια ακριβώς στάδια της εκδοτικής διαδικασίας μας προκαλούν δυσφορία και για ποιους λόγους.
Πολύ συχνά, τέτοιες καταδύσεις στα συναισθήματά μας δεν φέρνουν στην επιφάνεια παρά τους φόβους που κρύβουμε ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το ενδεχόμενο να αποκαλυφθούν μας προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο φόβο, με αποτέλεσμα να συνεχίζουμε να γράφουμε με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει, όχι επειδή το έχουμε επιλέξει συνειδητά, αλλά επειδή φοβόμαστε ότι, αν γράψουμε με κάποιον άλλο τρόπο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την απόρριψη. Χρειάζεται να έχουμε το κουράγιο να κοιτάζουμε αυτούς τους φόβους κατάματα. Η κατανόηση της πραγματικής μας κατάστασης είναι ο μόνος τρόπος να ανοίξουμε την οπτική μας προς νέους συγγραφικούς ορίζοντες.
Μέρος αυτής της διερευνητικής διαδικασίας είναι και ο σαφής προσδιορισμός των περιορισμών και των δυνατοτήτων που χαρακτηρίζουν τα είδη γραφής που μας ελκύουν και ταυτόχρονα φοβόμαστε. Ας υποθέσουμε ότι ταλαντευόμαστε ανάμεσα σε πολλά είδη γραφής (ποίηση, κοινωνικό, ιστορικό ή αστυνομικό μυθιστόρημα, επιστημονική φαντασία, επιστημονική πραγματεία, ταξιδιωτική λογοτεχνία, βιβλιογραφικό δοκίμιο, φιλοσοφικό δοκίμιο, βιογραφίες συγγραφέων, αυτοβιογραφία και τόσα άλλα είδη και υποείδη). Όσο συναρπαστικά κι αν μας φαίνονται, μπροστά στην πληθώρα των επιλογών διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραλύσουμε και να πέσουμε σε κατάσταση αδράνειας και αναβλητικότητας. Χρειάζεται, λοιπόν, να επιλέξουμε και να εστιάσουμε σε εκείνο το είδος γραφής που αισθανόμαστε ότι μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας για έκφραση και επικοινωνία στην τρέχουσα κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε νέους και διαφορετικούς τρόπους γραφής σε μεταγενέστερα στάδια της ζωής μας. Ενώ λοιπόν τα είδη γραφής δεν είναι απαραίτητα αλληλοαποκλειόμενα και μπορούμε να κάνουμε πολλούς ενδιαφέροντες συνδυασμούς, χρειάζεται να εστιάσουμε σε εκείνο που θα επιλέξουμε συνειδητά, επειδή μας εκφράζει περισσότερο τη δεδομένη στιγμή.
Καθώς αρχίζουμε να κινούμαστε προς τη νέα κατεύθυνση που επιλέξαμε να πάρουμε, ενδέχεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με ανάμικτα συναισθήματα. Ο ενθουσιασμός εναλλάσσεται με την αβεβαιότητα και μια αίσθηση διακινδύνευσης που ενίοτε εκδηλώνονται και σωματικά: σφίγγεται το στομάχι μας, ιδρώνουν οι παλάμες μας, κατακλυζόμαστε από άγχος, αμφιβολία και ανησυχία. Ωστόσο, πρόκειται για φυσιολογικές αντιδράσεις που μπορούν να μειωθούν ή/και να εξαφανιστούν, αν αποδεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε αρχάριοι στο νέο είδος γραφής και έχουμε πολλά να μάθουμε για τον εαυτό μας. Αντί λοιπόν να αφήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα να εξελιχθούν σε δικαιολογίες για να επιστρέψουμε στον οικείο τρόπο γραφής που έχουμε συνηθίσει, μπορούμε να αποδεχτούμε ότι θα περάσουμε μια περίοδο μαθητείας με αναμενόμενες κάμψεις στην απόδοσή μας. Ας φανταστούμε ότι, μετά από 15-20 χρόνια διαμονής στο ίδιο σπίτι, μετακομίζουμε και χρειαζόμαστε χρόνο προσαρμογής σε ένα νέο περιβάλλον που με τον καιρό θα αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της δικής μας προσωπικότητας.
Αν διατηρήσουμε ζωντανή την περιέργεια και την αφοσίωση σε αυτό που κάνουμε, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να αξιοποιήσουμε και να ενσωματώσουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες που ήδη έχουμε στο νέο μας εγχείρημα, με ανταμοιβή τη διεύρυνση των συγγραφικών μας οριζόντων και τη συγγραφική μας εξέλιξη.
Εσείς
Ποια είναι τα δημιουργικά σας σχέδια για το μέλλον και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε στην υλοποίησή τους;
