Στραμμένο το βλέμμα στο πέλαγος, διψασμένη ψυχή καρτεράς πανί στο κατάρτι, σημάδι μετάνοιας στο κύμα. Τα λευκά σου μαλλιά, οι ρυτίδες σου μαρτυρούν τον καιρό…
Κεσάτια απόψε… ούτε ένας καρντάσης δεν χτύπησε την πόρτα. Διαολεμένο το κρύο, πού να βγουν στην πιάτσα τα νοικοκυρόπαιδα! Άφαντος κι ο Νώντας από προχθές…